Pandemia wywołana koronawirusem SARS-CoV-2 stanowi nie tylko poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, ale również wstrząs dla całej światowej gospodarki, w tym także dla gospodarki Unii Europejskiej. Liczne środki wprowadzane w poszczególnych państwach członkowskich w celu zapobiegania i zwalczania COVID-19, takie jak kwarantanny, ograniczenia dotyczące kontaktów społecznych, przemieszczania się wewnątrz i pomiędzy państwami, a także prowadzenia określonych rodzajów działalności – zwłaszcza zamknięcia obiektów handlowych, usługowych czy kulturalnych – bezpośrednio wpływają na popyt i podaż na unijnym rynku. W szczególny sposób dotknięte są branże handlu detalicznego, turystyczna, kulturalna i transportowa, ale konsekwencje pandemii odczują przedsiębiorcy we wszystkich sektorach gospodarki, zarówno mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), jak i duże firmy.

13 marca Komisja Europejska ogłosiła Skoordynowaną europejską reakcję na skutki gospodarcze koronawirusa[i] – plan działań mających na celu złagodzenie społeczno-gospodarczych skutków pandemii COVID-19, który m.in wskazuje na możliwość udzielania przez państwa członkowskie szybkiego i skutecznego wsparcia obywatelom i przedsiębiorcom, w szczególności MŚP, w ramach aktualnie obowiązujących unijnych reguł pomocy publicznej[ii].

Komisja zwróciła w pierwszej kolejności uwagę na dostępne środki nie stanowiące w ogóle pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), które nie podlegają kontroli UE, a tym samym mogą być stosowane bez konieczności uzyskania zgody Komisji Europejskiej. Są to zarówno środki mające zastosowanie do wszystkich przedsiębiorstw w postaci subsydiowania wynagrodzeń, zawieszenia płatności podatku dochodowego od osób prawnych i podatku VAT bądź składek na ubezpieczenie społeczne, jak i wsparcie finansowe przekazywanego bezpośrednio konsumentom w związku z anulowanymi usługami lub biletami, których koszt nie został zwrócony przez operatorów.

W kontekście podstaw dla wspierania przedsiębiorców wobec trudności gospodarczych wywołanych pandemią COVID-19 w ramach unijnych regulacji dotyczących pomocy publicznej, Komisja wskazała na możliwość:

  • wdrożenia środków pomocowych w ramach ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych[iii] (a zatem bez konieczności uzyskiwania uprzedniej zgody KE);
  • opracowania i zgłoszenia (notyfikacji) Komisji, na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE[iv] i zgodnie z wytycznymi w sprawie pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw[v] programów pomocy służących zaspokojeniu pilnych potrzeb w zakresie płynności i wsparciu przedsiębiorstw borykających się z trudnościami finansowymi, które zaistniały lub uległy pogorszeniu wskutek epidemii COVID-19;
  • opracowania i zgłoszenia Komisji, bezpośrednio na podstawie art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE[vi] schematów wypłaty rekompensat przedsiębiorstwom w sektorach szczególnie dotkniętych przez epidemię, takich jak transport, turystyka, kultura, hotelarstwo i handel detaliczny lub organizatorom odwołanych wydarzeń z tytułu poniesionych strat będących bezpośrednim skutkiem epidemii.

Jako uzupełnienie wymienionych wyżej możliwości, w dniu 19 marca 2020 r. Komisja przyjęła Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii COVID-19[vii] – określające dodatkowe, tymczasowe środki pomocy publicznej, które będą mogły zostać zatwierdzone przez Komisję w bardzo krótkim czasie po ich notyfikowaniu przez państwo członkowskie. Tymczasowe ramy prawne pomocy publicznej mają stworzyć  państwom członkowskim możliwość zapewnienia działającym w nich przedsiębiorstwom, zwłaszcza MŚP, wystarczającej płynności i dostępu do finansowania, aby mogły one poradzić sobie z obecną sytuacją i utrzymać swoją działalność gospodarczą w trakcie i po zakończeniu epidemii COVID-19.

Wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej Margrethe Vestager, odpowiedzialna za politykę konkurencji, stwierdziła: Skutki gospodarcze epidemii COVID-19 są poważne. Musimy działać szybko, aby w największym możliwym stopniu poradzić sobie z jej skutkami. Musimy przy tym działać w sposób skoordynowany. Nowe tymczasowe ramy prawne umożliwiają państwom członkowskim wykorzystanie pełnej elastyczności, jaką przewidują zasady pomocy państwa, w celu wsparcia gospodarki w tym trudnym czasie.

Tymczasowe ramy prawne określają warunki, na jakich pomoc publiczna przyznawana w celu wsparcia gospodarki w związku z pandemią COVID-19, może zostać uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE – przepisu, który dopuszcza możliwość udzielania pomocy mającej na celu „zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce państwa członkowskiego”. W tym kontekście Komisja stwierdziła, że biorąc pod uwagę fakt, że epidemia dotyka wszystkie państwa UE, a wprowadzane przez nie środki, mające na celu ograniczenie jej rozprzestrzeniania się, negatywnie wpływają na sytuację przedsiębiorstw – pomoc państwa jest uzasadniona i może zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE przez określony czas, w celu zaradzenia niedoborom płynności oraz zagwarantowania, że zakłócenia spowodowane epidemią nie zagrożą ich rentowności, w szczególności jeśli chodzi o MŚP. Państwa członkowskie zgłaszające określone środki pomocowe na podstawie tymczasowych ram będą musiały wykazać, że środki te są konieczne, odpowiednie i proporcjonalne, aby zaradzić poważnym zaburzeniom w gospodarce danego państwa członkowskiego oraz że spełnione są wszystkie warunki udzielania pomocy określone w tymczasowych ramach.

Tymczasowe ramy prawne przewidują pięć rodzajów środków pomocy:

  1. Dotacje bezpośrednie, zaliczki zwrotne i korzyści podatkowe

Państwa członkowskie mogą ustanowić programy pomocowe, w ramach których przedsiębiorstwom dotkniętym nagłym niedoborem lub brakiem płynności będzie można udzielać pomocy w formie bezpośrednich dotacji, zaliczek zwrotnych lub korzyści podatkowych (takich jak np. zwolnienia podatkowe) w wysokości do 800 000 EUR na przedsiębiorstwo.

Pomoc można być przyznana przedsiębiorstwu nie później niż 31 grudnia 2020 r., przy czym termin ten nie ma zastosowania do pomocy w formie korzyści podatkowych, gdzie pomoc uznaje się za przyznaną w chwili składania deklaracji podatkowej za 2020 r.

Pomoc da przedsiębiorstw prowadzących działalność w zakresie przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych[viii] uwarunkowana jest jej nieprzenoszeniem w części lub w całości na producentów surowców i nie może być ustalana na podstawie ceny lub ilości produktów zakupionych od producentów surowców lub wprowadzonych na rynek przez te przedsiębiorstwa.

W odniesieniu do sektorów rolnictwa, rybołówstwa i akwakultury stosuje się szczególne warunki. Pomoc nie może przekraczać:

  • 120 000 EUR na przedsiębiorstwo prowadzące działalność w sektorze rybołówstwa i akwakultury[ix] lub
  • 100 000 EUR na przedsiębiorstwo prowadzące działalność w sektorze produkcji podstawowej produktów rolnych[x].

Pomoc dla przedsiębiorstw prowadzących działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych nie może być ustalana na podstawie ceny lub ilości produktów wprowadzonych na rynek.

  1. Pomoc w formie gwarancji kredytowych

Państwa członkowskie mogą udzielać gwarancji spłaty pożyczek zaciąganych przez przedsiębiorstwa w bankach, obejmujących pewien ograniczony okres i ograniczoną kwotę pożyczki.  Określone w tymczasowych ramach ograniczenia co do maksymalnej kwoty pożyczki, opierają się na potrzebach operacyjnych przedsiębiorstw, określanych na podstawie kosztów wynagrodzeń lub zapotrzebowania na płynność. Warunki udzielania pomocy w formie publicznych gwarancji kredytowych są następujące:

  • Minimalny poziom prowizji za udzielenie gwarancji ustala się następująco:

 

Rodzaj beneficjenta

Marża ryzyka kredytowego w przypadku pożyczki z terminem zapadalności wynoszącym 1 rok

Marża ryzyka kredytowego w przypadku pożyczki z terminem zapadalności wynoszącym 2-3 lata

Marża ryzyka kredytowego w przypadku pożyczki z terminem zapadalności wynoszącym 4-6 lat

MŚP

25 punktów bazowych

50 punktów bazowych

100 punktów bazowych

Duże przedsiębiorstwa

50 punktów bazowych

100 punktów bazowych

200 punktów bazowych

 

Alternatywnie, możliwe jest opracowanie programów pomocowych, uwzględniając powyższą tabelę jako podstawę, ale zmieniając termin zapadalności, wzór na obliczenie kosztów pożyczki i zakres gwarancji (np. niższy zakres gwarancji kompensujący dłuższy okres wymagalności).

  • Gwarancja musi zostać udzielona najpóźniej 31 grudnia 2020 r.
  • W przypadku pożyczek, których termin zapadalności wypada po 31 grudnia 2020 r., kwota główna pożyczki nie może przekraczać:
  • dwukrotności rocznej kwoty wynagrodzeń wypłaconych przez beneficjenta (włącznie z kosztami świadczeń pracowniczych oraz kosztami personelu pracującego na terenie przedsiębiorstwa, ale formalnie otrzymujących wynagrodzenie od podwykonawców) za rok 2019 lub za ostatni rok, za który dostępne są dane. W przypadku przedsiębiorstw utworzonych w dniu 1 stycznia 2019 r. lub po tej dacie, maksymalna kwota pożyczki nie może przekroczyć rocznej kwoty wynagrodzeń szacowanej na okres pierwszych dwóch lat działalności; lub
  • 25 % łącznego obrotu beneficjenta w 2019 r., lub
  • jeżeli istnieje odpowiednie uzasadnienie i w oparciu o oświadczenie beneficjenta o zapotrzebowaniu na płynność, kwota pożyczki może zostać zwiększona w celu pokrycia zapotrzebowania na płynność od chwili przyznania przez najbliższe 18 miesięcy dla MŚP oraz przez najbliższe 12 miesięcy w przypadku dużych przedsiębiorstw.
  • W przypadku pożyczek, których termin zapadalności przypada najpóźniej w dniu 31 grudnia 2020 r., kwota główna pożyczki może być większa niż kwota określona powyżej, jeżeli istnieje odpowiednie uzasadnienie i pod warunkiem zachowania proporcjonalności pomocy.
  • Okres gwarancji jest ograniczony do maksymalnie sześciu lat, a gwarancja publiczna nie przekracza:
  • 90 % kwoty głównej pożyczki, jeżeli straty są ponoszone proporcjonalnie i na tych samych warunkach przez instytucję kredytową i państwo; lub
  • 35 % kwoty głównej pożyczki, jeżeli straty są najpierw przypisane państwu, a dopiero potem instytucjom kredytowym (tj. gwarancja z tytułu pierwszej straty); oraz
  • w obu powyższych przypadkach, jeśli pożyczka zmniejsza się wraz z upływem czasu, na przykład z powodu rozpoczęcia spłaty, kwota gwarantowana musi zostać proporcjonalnie zmniejszona.
  • Gwarancje mogą dotyczyć zarówno pożyczek na inwestycje, jak i pożyczek na kapitał obrotowy.
  1. Pomoc w formie subsydiowanych stóp oprocentowania pożyczek

Państwa członkowskie mogą także udzielać przedsiębiorstwom wsparcia w formie pożyczek oprocentowanych poniżej stóp rynkowych. Warunki uznania przez Komisję takiej pomocy za zgodną z rynkiem wewnętrznym są następujące:

  • Pożyczki mogą być udzielane przy zastosowaniu obniżonych stóp oprocentowania co najmniej równych stopie bazowej (jednorocznej stopie IBOR lub równoważnej opublikowanej przez Komisję[xi]) obowiązującej w dniu 1 stycznia 2020 r., powiększonej o marże ryzyka kredytowego określone w poniższej tabeli:

Rodzaj beneficjenta

Marża ryzyka kredytowego w przypadku pożyczki z terminem zapadalności wynoszącym 1 rok

Marża ryzyka kredytowego w przypadku pożyczki z terminem zapadalności wynoszącym 2-3 lata

Marża ryzyka kredytowego w przypadku pożyczki z terminem zapadalności wynoszącym 4-6 lat

MŚP

25 punktów bazowych[xii]

50 punktów bazowych[xiii]

100 punktów bazowych

Duże przedsiębiorstwa

50 punktów bazowych

100 punktów bazowych

200 punktów bazowych

 

  • Alternatywnie, państwa członkowskie mogą zgłaszać programy, uwzględniając powyższą tabelę jako podstawę, ale zmieniając termin zapadalności, wzór na obliczenie kosztów pożyczki i zakres gwarancji.
  • Umowy pożyczki muszą być podpisane najpóźniej do dnia 31 grudnia 2020 r., a okres na jaki pożyczka jest udzielana, ograniczony do maksymalnie 6 lat.
  • Maksymalna kwota pożyczki nie może przekroczyć kwoty ustalanej na analogicznych zasadach, jak w przypadku pomocy w formie gwarancji (zob. pkt. 3 powyżej).
  • Pożyczka może być przeznaczona zarówno na inwestycje, jak i w celu pokrycia zapotrzebowania na kapitał obrotowy.

Należy jednak zwrócić uwagę, że w odniesieniu do tej samej podstawowej kwoty głównej pożyczki, pomoc w formie obniżonego oprocentowania nie może być kumulowana z opisaną w pkt. 3 powyżej pomocą w formie gwarancji. Oznacza to, że nie jest dopuszczalne przyznanie jednocześnie preferencyjnie oprocentowanej pożyczki oraz gwarancji jej spłaty z udziałem pomocy publicznej.

  1. Pomoc w formie gwarancji i pożyczek udzielanych za pośrednictwem instytucji kredytowych lub innych instytucji finansowych

Biorąc pod uwagę, że niektóre państwa członkowskie planują wykorzystać istniejące zdolności banków w zakresie udzielania pożyczek jako kanał przekazywania wsparcia dla firm, w szczególności dla MŚP, w tymczasowych ramach prawnych wyraźnie wskazano, że pomoc w formie publicznych gwarancji oraz subsydiowanego oprocentowania, udzielana poprzez instytucje finansowe działające jako pośrednicy finansowi, jest uznawana za pomoc bezpośrednią dla przedsiębiorstw będących ich klientami. Jednocześnie jednak, z uwagi na fakt, że może ona potencjalnie stanowić dla instytucji finansowych korzyść pośrednią, określono wytyczne dotyczące sposobu minimalizowania ewentualnych zakłóceń konkurencji między bankami. Instytucje kredytowe lub inne instytucje finansowe powinny w możliwie najszerszym stopniu przekazywać korzyści z gwarancji publicznej bądź z obniżonego oprocentowania pożyczek swoim klientom, czyli beneficjentom końcowym. Pośrednik finansowy musi być w stanie wykazać, iż posiada mechanizm gwarantujący, że korzyści są w możliwie największym stopniu przekazywane beneficjentom końcowym w formie wyższego finansowania, bardziej ryzykownych portfeli, niższych wymogów dotyczących zabezpieczenia, niższych premii gwarancyjnych lub niższych stóp oprocentowania. W przypadku, gdy istnieje prawny obowiązek przedłużenia terminu zapadalności istniejących pożyczek dla MŚP, nie można pobierać opłaty gwarancyjnej.

  1. Krótkoterminowe ubezpieczenia kredytów eksportowych

Zgodnie z Komunikatem Komisji w sprawie krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych[xiv], ryzyko zbywalne (czyli ryzyko  handlowe i polityczne o maksymalnym okresie ryzyka krótszym niż dwa lata, odnoszące się do dłużników publicznych i niepublicznych mających siedzibę w państwach wymienionych w załączniku do komunikatu), nie może być objęte ubezpieczeniem kredytów eksportowych wspieranym przez państwa członkowskie.

Jako że w ocenie Komisji nie można wykluczyć, że wskutek epidemii COVID-19 w niektórych krajach ochrona ubezpieczeniowa ryzyka zbywalnego może być tymczasowo niedostępna, państwa członkowskie mogą wykazywać braki na rynku, przedstawiając wystarczające dowody na brak możliwości ubezpieczenia ryzyka na prywatnym rynku ubezpieczeniowym. Skorzystanie z odstępstwa dotyczącego ryzyka niezbywalnego, które to odstępstwo jest przewidziane w pkt. 18 lit. d) komunikatu w sprawie krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych, uznaje się w każdym przypadku za uzasadnione, o ile:

  • duży, znany międzynarodowy prywatny ubezpieczyciel kredytów eksportowych oraz krajowy ubezpieczyciel kredytów przedstawią dowody potwierdzające niedostępność takiego ubezpieczenia lub
  • co najmniej czterech eksporterów o ugruntowanej pozycji w danym państwie członkowskim przedstawi dowody odmowy ubezpieczenia konkretnych transakcji przez

Do objęcia pomocą na podstawie tymczasowych ram prawnych kwalifikują się tylko przedsiębiorstwa, które znalazły się w trudnej sytuacji (w rozumieniu ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych) po dniu 31 grudnia 2019 r. Ma to zapobiec wykorzystywaniu tymczasowych ram do udzielania pomocy przedsiębiorstwom, które już wcześniej borykały się z trudnościami, nie mającymi związku z pandemią COVID-19, dla których ewentualna pomoc publiczna powinna podlegać ocenie na podstawie wytycznych Komisji dotyczących pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji. 

Ponadto w tymczasowych ramach prawnych przewidziano również ogólne obowiązki w zakresie monitorowania i sprawozdawczości. Do 31 grudnia 2020 r. państwa członkowskie będą musiały przekazać Komisji wykaz środków, które wprowadzono w życie w ramach programów pomocowych zatwierdzonych na ich podstawie oraz zapewnić prowadzenie szczegółowych rejestrów dotyczących udzielonej pomocy, zawierających wszelkie informacje niezbędne w celu potwierdzenia, że warunki określone w tymczasowych ramach zostały spełnione.

Tymczasowe ramy, jako instrument uzasadniony wyjątkowymi okolicznościami wywołanymi epidemią COVID-19, stosowane są od dnia 19 marca do 31 dnia grudnia 2020 r. Komisja może jednak dokonać ich przeglądu przed tą datą, kierując się ważnymi względami ekonomicznymi lub z zakresu polityki konkurencji. W razie potrzeby Komisja może również przedstawić dalsze wyjaśnienia w zakresie jej podejścia do określonych kwestii.

 

Agata Kudelska

Departament Wsparcia Przedsiębiorczości PARP, Enterprise Europe Network


[i] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Banku Centralnego, Europejskiego Banku Inwestycyjnego i Eurogrupy w sprawie skoordynowanej reakcji gospodarczej na epidemię COVID-19, COM(2020) 112 final z 13.3.2020.

[ii] Pomoc publiczna, o której mowa w art. 107 – 109 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE, z zastrzeżeniem innych postanowień przewidzianych w Traktatach, wszelka pomoc przyznawana przez Państwo Członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi. Dalsze przepisy art. 107, art. 108 i art. 109 TFUE oraz wydane na ich podstawie regulacje unijne określają wyjątki od sformułowanego w art. 107 ust. 1 generalnego zakazu udzielania pomocy publicznej, tj. określają dopuszczalne kategorie pomocy publicznej oraz szczegółowe warunki jej udzielania, a także zasady nadzoru Komisji Europejskiej nad pomocą publiczną w UE, w tym procedury dotyczące tzw. notyfikacji, czyli informowania KE przez państwa członkowskie o planach przyznania pomocy publicznej w celu uzyskania jej zgody.

[iii] Rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu, Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1.

[iv] Zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, za zgodną z rynkiem wewnętrznym może zostać uznana pomoc przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem (pomoc horyzontalna).

[v] Wytyczne dotyczące pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji, Dz.U. C 249 z 31.7.2014, s. 1.

[vi] Zgodnie z art. 107 ust. 2 lit. b) TFUE, zgodna z rynkiem wewnętrznym jest pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub innymi zdarzeniami nadzwyczajnymi.

[vii] Komunikat Komisji – Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście

trwającej epidemii COVID-19, COM(2020) 1863 final z 19.3.2020.

[viii] Zdefiniowane w art. 2 pkt 6 oraz art. 2 pkt 7 rozporządzenia Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014 r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dz.U. L 193 z 1.7.2014, s. 1.

[ix] Produkty wymienione w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000, Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1.

[x] Produkty wymienione w załączniku I do TFUE z wyjątkiem produktów sektora rybołówstwa i akwakultury.

[xi] Stopy bazowe obliczane zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6) i publikowane na stronie internetowej DG ds. Konkurencji (Directorate General for Competition): https://ec.europa.eu/competition/state_aid/legislation/reference_rates.html

[xii] Minimalna stopa oprocentowania (stopa bazowa powiększona o marże ryzyka kredytowego) powinna wynosić co najmniej 10 punktów bazowych rocznie.

[xiii] Minimalna stopa oprocentowania (stopa bazowa powiększona o marże ryzyka kredytowego) powinna wynosić co najmniej 10 punktów bazowych rocznie.

[xiv] Dz.U. C 392 z 19.12.2012, s. 1.

 

źródło: https://www.parp.gov.pl/component/content/article/59222:koronawirus-w-ue-tymczasowe-ramy-prawne-umozliwiajace-udzielanie-przedsiebiorcom-dodatkowej-pomocy-publicznej-w-zwiazku-z-pandemia-covid-19

powrót
Udostępnij post
  • Facebook
  • Twitter
  • Pinterest

KALENDARZ WYDARZEŃ

ENTERPRISE EUROPE NETWORK POLSKA WSCHODNIA
realizacja:
X

Strona korzysta z plikow cookies w celu realizacji uslug i zgodnie z Polityka plikow Cookies. Mozesz okreslic warunki przechowywania lub dostepu w Twojej przegladarce.